Recentelijk ben ik, docent Nederlands zijnde, gevraagd enkele buitenlandse stafmedewerkers van een grote Surinaamse instelling, Nederlandse les te geven. Ik heb er direct mee ingestemd; het verzorgen van NT2-lessen (=Nederlands als tweede taal) is een van mijn geliefde bezigheden. Het zijn 5 zwaar gemotiveerde mensen, allemaal Engelstalig. Ze waren zeer enthousiast toen bleek dat het niet ging om saaie grammatica-lesjes, maar bruisende conversatielessen. Dus spraken ze vol lof over mij en mijn lesmateriaal met hun collega-staffers. En nu komt het, dat wat me al weken dwars zit. Een van de collega-staffers had gezegd: ‘Binnenkort zullen jullie (de cursisten) beter Nederlands spreken dan wij, Surinamers.’ Tot hier zouden we kunnen denken dat het gaat om een verpakt complimentje voor de onvolprezen Nederlands juf. Maar daar leek het niet helemaal op, want de spreker vervolgde: ‘Want wij Surinamers beheersen het Nederlands slecht.’ Mijn docent-Nederlandshart brak in duizend stukken. Hoe in de naam van de Almachtige komt een Surinaamse, hoogontwikkelde, stafmedewerker erbij om te denken, en ook nog te zeggen, dat ‘wij Surinamers’ het Nederlands slecht beheersen? Dat Guyanezen, Barbadianen en Trinidadianen na drie maanden les de taal beter zullen gaan beheersen dan Surinamers die van geboorte af aan met de taal in contact zijn? Is het zo slecht gesteld met onze zelfkennis en ons zelfvertrouwen? Weten wij Surinamers van onszelf niet eens dat we gewoon goed zijn in het Nederlands? Dat we dol zijn op leren, studeren en onszelf ontwikkelen? En dat we ervan overtuigd zijn dat het voorgaande alleen mogelijk is met een goede tot zeer goede beheersing van het Nederlands? De uitlating van ons parlementslid Fogatie Aserie over zijn bereidheid om Nederlandse les te gaan nemen is ons Surinamers niet vreemd. Het is een uiting van een gevoel dat bij grote delen van het Surinaamse volk leeft: We zijn te allen tijden bereid om ons Nederlands bij te spijkeren. Maar ook de socialmediacommotie, hoe onterecht beledigend en denigrerend ook, op grond waarvan de heer Aserie zijn uitlatingen deed, maakt duidelijk dat ‘wij Surinamers’ het heel nauw nemen met het Nederlands. En als we een vergelijking maken met andere (ei)landen buiten Nederland die het Nederlands als voertaal hebben, moeten we wel tot de conclusie komen dat we het bepaald niet slecht doen. De opmerking van de stafmedewerker blijft een vreemde zaak. Er is natuurlijk een hele kleine kans dat hij bedoelde: ‘Als je les krijgt van Renate Sluisdom, zul je waarschijnlijk de taal beter gaan beheersen dan wij, want zij is vreselijk goed.’ Ik zal die kans aangrijpen, mijn gebroken hart lijmen, en het compliment accepteren.
– Renate Sluisdom